مهاجرت به سویدن

آخرین به روز رسانی: 6/9-2022

امروز در سویدن تقریباً ۱۰ میلیون نفر زندگی میکند. حدود ۳,۵ میلیون نفر در سه شهر بزرگ کشور استاکهلم، یوتبوری، مالمو و اطراف آنها سکونت دارند. تقریباً ۱۷ فیصد از نفوس سویدن را آنهایکه درخارج از کشور متولد شده اند تشکیل میدهند که این خود برابر ۱،۷ میلیون نفر نفوس میشود.

    در سال ۲۰۱۶ نزدیک به ۱۶۳۰۰۰ نفر به سویدن مهاجرت کردند. از این تعداد ۵۶ فیصد مرد و ۴۴ فیصد زن بودند. همچنین در همین سال نزدیک به ۱۵۰۰۰ نفر از اتباع سویدن به کشور خود بازگشتند. اما بیشترین سهم مهاجران از آن پناهندگان کشور سوریه بوده است.

    حدود ۱٫۷ میلیون نفر از اتباع سویدن در سال ۲۰۱۶ خارج از این کشور به دنیا آمدند. تابلوی زیر از دفتر آمار مرکزی (SCB) گرفته شده که در آن بیشترین مهاجران وارد شده در سال ۲۰۱۷ را نشان داده است.

    تقاضای پناهندگی

    کنوانسیون مهاجرت ملل متحد یک قانون بین المللی راجع به چگونگی برخورد کشورها با مهاجرین است. چنانچه در کنوانسیون تعریف گردیده است، مهاجر کسی است که میترسد که به علت نژاد، ملیت، گرایش جنسی، دین یا عقیدۀ سیاسی مورد آزار قرار گیرد. قانون این است که باید به شخص مهاجر بدون در نظر داشت مملکت که در آن شخص مذکور تقاضای پناهندگی میدهد پناه داده شود.

    حتی به آنهایکه بر اساس کنوانسیون مهاجرت سازمان ملل متحد مهاجر هم نیستند ممکن است مستحق اقامت باشند در صورتیکه نیازمند حمایت باشند. بر اساس قانون اتباع بیگانگان سویدن ممکن است اجازۀ اقامت برای افرادی که نیازمند حفاظت گزینه یی (مطابق قوانین مشترک اتحادیۀ اروپا) اند اعطا شود.

    اتحادیۀ اروپا قوانین مشترک دارد که بر چگونگی تعیین اینکه آیا یک شخص شرایط مهاجر بودن را دارد، نظارت میکند. در پروسۀ تقاضای پناهندگی، ممالک باید عوامل مختلف از قبیل سابقۀ یک شخص و وضعیت زندگی وی، چه را میتوان آزار حساب کرد، وضعیت شخص در مملکت خودش وغیره را در نظر بگیرند.

    اگر شما قصد دارید در سویدن تقاضای پناهندگی بدهید، باید با ادارۀ مهاجرت سویدن تماس بگیرید. ادارۀ مهاجرت سویدن نهاد دولتی است که درخواست اشخاصی را که میخواهند از سویدن بازدید کنند، در سویدن زندگی کنند، تقاضای پناهندگی بدهند یا تابعیت آنرا حاصل کنند، بررسی میکند.

    طبق قوانین دبلین، درخواست پناهندگی شما باید توسط اولین کشور اروپایی که شما به آنجا رسیده اید بررسی گردد. ادارۀ مهاجرت سویدن جهت اطمینان از اینکه سویدن اولین کشور پناهندگی است یا خیر اثر انگشت تمامی پناهجویان را که بالای سن ۱۴ هستند میگیرد.

    تغییرات در قوانین پناهندگی

    پارلمان سویدن قانون موقتی را به تصویب رساند که امکان گرفتن پناهندگی با هدف دستیابی به کارت اقامت در سویدن را محدود کرده است. این قانون از ۲۰ جولاى 2016 به مدت سه سال به اجرا گذاشته است. این احتمال وجود دارد که این قانون افرادی را که پیش از این تاریخ درخواست پناهندگی داده اند را شامل شود.

    اجازۀ اقامت موقت

    این قانون جدید به پناهجويان امکان گرفتن اجازۀ اقامت موقت در سویدن را می دهد. فرد پناهنده نیز مدرک اقامت موقت برای سه سال را دریافت می کند. اما اشخاصی که نیاز به حمایت جایگزین دارند اقامت سیزده ماهه داده می شود.

    اگر فردی در پایان تاریخ انقضای اقامت نیاز به حمایت داشته باشد، امکان تمدید اقامت در سویدن را دارد و در صورتی که فرد بتواند هزینه های خود را تامین کند، در این صورت می تواند اقامت دائم سویدن را بگیرد.

    اطفال زیر ۱۸ سال که به تنهایی به این کشور وارد شده اند و یا فامیل هایی که طفل دارند و نیازمند حمایت هستند می توانند اقامت دائم بگیرند مشروط بر آنکه درخواست پناهندگی خود را تا ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵ داده باشند.

    اجازۀ اقامت برای نسبت فامیلی

    در صورتی که تمایل به زندگی با افراد فامیل خود هستید سرپرست فامیل باید دارای اقامت سویدن باشد. چنین فردی می تواند در صورت داشتن موارد زیر نسبت به گرفتن اقامت برای همسر و دیگر اعضا فامیل و اطفال زیر ۱۸ سال در سویدن اقدام نماید:

    • شما دارای تابعیت سویدنی، اجازه اقامت دائم و یا اجازه اقامت موقت پناهندگی در سویدن هستید.
    • شما از بست عهده مخارج خود و اعضای فامیلی که تقاضای اقامت
      می کنند بر می آیید.
    • شما مسکنی مناسب از نظر اندازه و استاندارد برای زندگی
      در آن را دارید.
    • شما و شریک زندگیتان باید حداقل ۱۸ سال داشته باشید.

    همه شامل شرط تامین مخارج نمیشوند، مثلا اطفال زیر ۱۸ سال.

    در صورتی که شما شهروند سویدنی و یا دارای اقامت دائم باشید می توانید برای کسی که خواهان ازدواج و یا زندگی با او را دارید (Sambo) اقامت در سویدن را بگیرید.

    برای درخواست اجازه اقامت در سویدن، باید با سفارت یا کنسولگری سویدن در کشور خود یا کشوری که در آن زندگی می کنید، تماس بگیرید. فرد متقاضی باید درخواست خود را شخصا تحویل دهد.

    برپایۀ قانون موقت جدید اقارب پناهندگانی که موفق به گرفتن اقامت سه ساله می شوند، می توانند اجازۀ سفر به سویدن را بگیرند. منظــور از اقارب یا بستگان شامل، همسر، شـریـک زنـدگی و همزی و اطفال زیـر ۱۸ سال می شود. همچنان اقارب افرادی که اقامت شان برای ۱۳ ماه اعتبار دارد و درخواست اقامت خود را تا ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵ تسلیم نموده اند میتوانند اقامت دریافت کنند.

    همچنان اقارب افرادی که اقامت شان برای ۱۳ ماه اعتبار دارد و درخواست اقامت خود را تا ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵ تسلیم نموده اند میتوانند تنها در شرایط استثنایی اقامت در سویدن را دریافت کنند.

    در برخی موارد بستگان اطفال که به تنهایی به سویدن آمده اند و حمایت جایگزین دریافت کرده اند نیز می توانند اجازه اقامت سویدن را دریافت نمایند حتی اگر طفل بعد از ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵ تقاضای پناهندگی کرده باشد.

    تابعیت سویدن

    اگر میخواهید تابعیت سویدن را حاصل کنید، باید به ادارۀ مهاجرت سویدن یک درخواست نامه تسلیم کنید. آنهایکه میخواهند تابعیت سویدن را حاصل کنند باید سن شان ۱۸ سال یا بلندتر از آن باشد، اجازۀ اقامت دایمی داشته باشند و باید به مدت پنج سال در سویدن زندگی کرده باشند. اطفال زیر سن ۱۸ میتوانند با والدین خارجی تابعیت سویدن را بدست بیاورند.

    تابعیت اتحادیۀ اروپا

    اگر شما تبعۀ سویتزرلند یا یکی از کشور های اتحادیۀ اروپا/منطقۀ اقتصادی اروپا هستید، میتوانید در محدودۀ اتحادیۀ اروپا (EU) بطور آزادانه سفر کنید. امروزه، از ۲۸ کشور عضو اتحادیۀ اروپا ۲۲ آن با قرارداد شنگن موافقت دارند. مفهوم این قرارداد این است که اتباع اتحادیۀ اروپا میتوانند در سرتاسر سرحدات این کشورها بطور آزادانه سفر کنند. اگر شما تبعۀ کشور غیر از اتحادیۀ اروپا، به اصطلاح معروف کشور سوم، هستید، شما نیز میتوانید در بین کشورهای که از قرارداد شنگن پیروی میکنند بطور آزادانه سفر کنید اما حداکثر برای سه ماه میتوانید سفر کنید.

    اجازۀ کار

    تصمیم صدور اجازۀ کار را ادارۀ مهاجرت سویدن که به اتباع خارجی حق کار را اعطا میکند بعهده دارد. قاعده اصلی این است که شما باید برای اجازۀ کار درخواست کنید و جواز کار را قبل از اینکه به سویدن سفر میکنید دریافت کنید. اتباع کشورهای اسکاندیناوی، اتحادیۀ اروپا/منطقۀ اقتصادی اروپا، سویس و اعضای فامیل آنها به اجازۀ کار ضرورت ندارند. اشخاصیکه برای پنج سال یا بیشتر از آن در یک کشور دیگر اتحادیۀ اروپا سکونت داشته اند نیز ضرورت به درخواست اجازۀ کار ندارند.

    اشخاصیکه شغل آزاد دارند به اجازۀ کار ضرورت ندارند اما باید اجازۀ اقامت داشته باشند.